Δεν έχω τίποτ’ άλλο, είμαι μια εικόνα

Ο ονειροκρίτης Αρτεμίδωρος χρησμοδοτούσε (Ονειροκριτικά 2.7) ότι «το καθρέφτισμα στο νερό σημαίνει θάνατο γι’ αυτόν που καθρεφτίζεται ή για κάποιο από τα κοντινά του πρόσωπα». [1] Λαϊκές δοξασίες για τις μαγικές ιδιότητες της αντανάκλασης, δεν είναι άγνωστες στην ανθρώπινη ιστορία της εικόνας. Πολλοί άνθρωποι από τις μη βιομηχανοποιημένες χώρες ένιωθαν (και μπορεί να νιώθουν ακόμα…

Για τον σχεδιασμό σύγχρονων ψυχογεωγραφικών χαρτών

«Εκείνοι που γνωρίζουν να διαβάζουν σωστά το τοπίο έχουν στην κατοχή τους το πλουσιότερο ιστορικό αρχείο»[1] . H έννοια του τοπίου Η φύση περιέβαλλε ανέκαθεν τον άνθρωπο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άνθρωπος κατείχε ανέκαθεν υποχρεωτικά και την έννοια του τοπίου. Οι πρώιμοι αγροτικοί πληθυσμοί δεν ατένιζαν τη φύση ως τοπίο. Ζούσαν μέσα σε…

Φωτογραφία και χωροποίηση του χρόνου (Α’ μέρος)

Δημοσιεύουμε σε δύο μέρη ένα κείμενο του Σταύρου Σταυρίδη το οποίο καταπιάνεται με την κριτική της εικόνας και παρουσιάστηκε πρώτη φορά στο τεύχος 27 της επιθεώρησης θεωρίας και πολιτισμού “ΟΥΤΟΠΙΑ” το 1997. O Σταύρος Σταυρίδης είναι αναπληρωτής καθηγητής της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ, όπου διδάσκει αρχιτεκτονική σύνθεση και θεωρία στο προπτυχιακό και μεταπτυχιακό πρόγραμμα σπουδών.…

Για μια κριτική της (μετα)μοντέρνας φωτογραφίας

“Όπως κι εμείς, τα Παρόντα χαροπαλεύουν απ’ τη στιγμή που  νέες στιγμές πολλαπλασιάζονται στο REWIND, PAUSE, PLAY, FAST FORWARD και στο ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΤΕΥΤΟΣ. Ενώ οι μέρες έμαθαν να’ ναι ηθοποιοί μιας προ πολλού ξεθυμασμένης γλώσσας” Ευγένιος Αρανίτσης, από το Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο . Για όποια έχει περάσει συνειδητά τα 25 (τουλάχιστον)…