«Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές» | Β΄ Μέρος

Πού τελειώνει η πόλη; Οι αυτόματοι συνειρμοί που γεννά μια φωτογραφία δε θα μας επιτρέψουν από εδώ και πέρα να ξεχάσουμε παρόμοια βίωματά μας. Όμως, μαζί με αυτό, θα μας βοηθήσουν να πάμε και παραπέρα. Έτσι, περνάμε τώρα στην ερμηνεία αυτού που έχει απαθανατιστεί. Οι φωτογραφίες αυτές μάς βοηθούν να σχηματίσουμε μια θεωρία για το…

Ο εκτοπισμός ως νέος τόπος

Μαύρο. Βουτιά μέσα στο πηχτό μαύρο. Και μετά η ρωγμή. Και η αγωνιώδης κατάδυση. Στο εργοτάξιο του Λόγου. Μοναχικά, αλλά και με τόλμη ψηλαφώντας μια διαφορετική χρήση των οικοδομικών υλικών. Πιο άλογη. Πέρα από κάγκελα, αλυσίδες, λουριά, πέρα από αδιαφανή, διαφανή ή ακόμα και χωρίς περίφραξη κλουβιά. Ο Γιώργος Καραηλίας, με βαθειά πίστη στις δυνατότητες…

Για μια κριτική της (μετα)μοντέρνας φωτογραφίας

“Όπως κι εμείς, τα Παρόντα χαροπαλεύουν απ’ τη στιγμή που  νέες στιγμές πολλαπλασιάζονται στο REWIND, PAUSE, PLAY, FAST FORWARD και στο ΚΑΝΕΝΑΣ ΧΡΟΝΟΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΠΙΣΤΕΥΤΟΣ. Ενώ οι μέρες έμαθαν να’ ναι ηθοποιοί μιας προ πολλού ξεθυμασμένης γλώσσας” Ευγένιος Αρανίτσης, από το Καλοκαίρι στον σκληρό δίσκο . Για όποια έχει περάσει συνειδητά τα 25 (τουλάχιστον)…