Αλντεμπαράν, ο [αραβ. Aldebaran]: ο αστέρας α του αστερισμού του Ταύρου σύμφωνα με τους Άραβες, ο «νότιος οφθαλμός του Ταύρου» σύμφωνα με τους Έλληνες, ο λαμπρότερος αστέρας του συμπλέγματος στο χάρτη του ουράνιου στερεώματος, ο οποίος ακολουθεί τις Πλειάδες. Ο Aldebaran ήταν ο πρώτος αστέρας που διαπιστώθηκε ότι έχει ιδία κίνηση και έτσι καταρρίφθηκε η άποψη περί ακίνητων αστέρων.
Εδώ, στο νότιο άκρο της Ευρώπης, το Aldebaran – Contemporary Photography Hub έρχεται να φωτίσει την πλειάδα των δημιουργών που κινούνται επάνω στο χάρτη του φωτογραφικού στερεώματος. Σε μια εποχή με ιλιγγιώδεις ρυθμούς λήψης και προβολής εικόνων και ριζικού μετασχηματισμού της χρήσης του μέσου, αρκετοί αναρωτιούνται προς τα πού κινείται η πλειάδα αυτή. Πέρα από τις προτιμήσεις του κοινού ή των ειδικών, η σύγχρονη φωτογραφία, μάλλον, κινείται προς όλες τις κατευθύνσεις, διαχέεται μέσα στο σύνολο της τέχνης, καθώς και σε κάθε σπιθαμή του υλικού και του ψηφιακού σύμπαντος.
Το Aldebaran – Contemporary Photography Hub επιχειρεί να μετατοπίσει το ερώτημα ρίχνοντας φως στο πώς κινείται η φωτογραφία σήμερα, στο ποιοι είναι οι Λόγοι που την συγκροτούν, στο πώς μπορεί να γίνει υπέρβαση του διπόλου αισθητικοποίηση-εξιστόρηση, που χαρακτηρίζει σε έναν βαθμό την ιστορία της δημιουργικής φωτογραφίας. Αυτά είναι τα ερωτήματα που θέλουμε να διερευνήσουμε μέσα από μια ευρεία συνάντηση φωτογράφων, καλλιτεχνών, θεωρητικών, συγγραφέων, εκδοτών, επιμελητών, ακαδημαϊκών και ερευνητών από διαφορετικά πεδία, με διαφορετικές αισθητικές και ιδεολογικές καταβολές, με ανοιχτή τη δυνατότητα δημιουργίας μιας κοινότητας, ανάμεσά τους, αλλά και με ευρύτερο κοινό. Θέλουμε η συνάντηση αυτή να συγκεντρώσει και να φιλοξενήσει διάσπαρτο φωτογραφικό και θεωρητικό έργο και να «φωτίσει» τις αναζητήσεις αυτές.
Το παρόν εγχείρημα έχει ερευνητικό και εκπαιδευτικό προσανατολισμό. Επιδιώκει να ανιχνεύσει το πώς η φωτογραφία διαπλέκεται με τις άλλες καλλιτεχνικές πρακτικές στο σύγχρονο οπτικό πολιτισμό, καθώς και το πώς αυτή η συνύπαρξη, αλλά και η εποχή, επηρεάζουν τον τρόπο χρήσης τού μέσου εκ μέρους των δημιουργών, κάτι που για να προσεγγιστεί απαιτεί, επιπλέον, και την κριτική επισκόπηση των παραγόμενων έργων, καθώς και την περαιτέρω ανάπτυξη ενός δημόσιου διαλόγου.
.