Δάσκαλος για εκατοντάδες φωτογράφους που δραστηριοποιούνται σήμερα στον ελλαδικό χώρο, ο Νίκος Ανδρικόπουλος δίδαξε αδιαλείπτως αισθητική και τεχνική της φωτογραφίας για 20 και πλέον χρόνια μέχρι τον πρόωρο θάνατό του το 2010. Διανοούμενος με χειμαρρώδη λόγο που με ευκολία ενέπλεκε την πολιτική με τις τέχνες και τη φιλοσοφία με τις επιστήμες, με έναν αναβλύζοντα αυτοσαρκασμό και γεμάτος ερωτήματα. Αναπάντεχα ερωτήματα επί παντός του επιστητού που γεννούσαν νέα βαθύτερα ερωτήματα. Ενάντια σε θέσφατα και δόγματα. Και ο έρωτας, πανταχού παρών. Έρωτας προς τη ζωή.
Από τη ροκ όπερα «Jesus Christ Superstar», στον «Ηλεκτρικό Άγγελο» του Θανάση Ρεντζή και από το περιοδικό Pop&Rock στα multi-vision shows της Εθνικής Τράπεζας στο Μουσείο Πούσκιν και το Βρετανικό Μουσείο, ο Ανδρικόπουλος εργάστηκε ως freelance φωτογράφος, ενώ παράλληλα ειδικεύτηκε στις αντιγραφές έργων τέχνης και στις ειδικές επεξεργασίες λιθογραφικών μασκών. Το 1988 παρακολούθησε τα καλλιτεχνικά και τεχνικά μαθήματα του Πλάτωνα Ριβέλλη και υπήρξε ένα από τα αρχικά μέλη του «Φωτογραφικού Κύκλου». Το 1989 προσελήφθη ως επιμορφωτής, από τη Νομαρχιακή Επιτροπή Λαϊκής Επιμόρφωσης, στο Πρότυπο Τμήμα Καλλιτεχνικής Φωτογραφίας, που τότε λειτουργούσε στο Δήμο Ζωγράφου υπό την Αιγίδα του Υπουργείου Πολιτισμού. Ένα χρόνο αργότερα, συμμετείχε στην ίδρυση της Φωτογραφικής Ομάδας Ζωγράφου (Φ.Ο.Ζ), η οποία ανέπτυξε έκτοτε πλούσια δραστηριότητα στα φωτογραφικά τεκταινόμενα με αξιοσημείωτα τα workshops που έχει διοργανώσει με διακεκριμένους εισηγητές όπως οι φωτογράφοι του Magnum Larry Towell και Νίκος Οικονομόπουλος. Το 1995-96, επίσης, παρέδωσε σεμινάρια φωτογραφίας στον Πολιτιστικό Όμιλο Φοιτητών Πανεπιστημίου Αθηνών (Π.Ο.Φ.Π.Α) που αποτελεί εδώ και χρόνια ένα σημαντικό φυτώριο νέων φωτογράφων στη χώρα.
© Nikos Andrikopoulos – Greece
Πολυσχιδής και ανήσυχος, ευρυμαθής και μποέμ, μάγευε τους μαθητές του, επικοινωνώντας το εκάστοτε αντικείμενο διδασκαλίας με τον τρόπο ακριβώς που το βίωνε ο ίδιος. Συντόνιζε εκθέσεις και ομιλίες, “υποκινούσε” γλέντια και ανέλυε τον Winogrand και τον Frank με το ίδιο πάθος που οργάνωνε φωτογραφικές “αποστολές” σε όλο τον πλανήτη. Συμβούλευε τους μαθητές του, χωρίς το ύφος του ειδήμονα και τους συντρόφευε με έναν αδιόρατο τρόπο στις αναζητήσεις και τις διαδρομές που πορεύονταν. Φωτογράφιζε μανιωδώς, συχνά χωρίς να τον ενδιαφέρει να ταξινομήσει το ογκώδες έργο που παρήγαγε. Φωτογραφίες του βλέπαμε σπάνια. Η πρώτη φορά που είδαμε συγκεντρωμένη δουλειά του ήταν μετά τον ξαφνικό του θάνατό, οπότε και εκδώσαμε ένα λεύκωμα στη μνήμη του. Με τις πιο ξεχωριστές εικόνες του. Απλές, καθημερινές εικόνες, χωρίς φιοριτούρες, γεμάτες ευαισθησία, την ίδια με εκείνη που είχε πάντα μέσα του.
© Nikos Andrikopoulos – Greece
Ο Ανδρικόπουλος δεν δίδαξε από την έδρα ούτε φωτογράφησε από απόσταση. Η διδασκαλία του ήταν σχέση. Η φωτογραφία του ήταν σχέση. Σχέσεις αμφίδρομες. Σχέσεις πολλαπλών κατευθύνσεων και όχι μονόδρομοι. Σχέσεις από αυτές που σπινθηροβολούν. Σχέσεις στις οποίες όλοι οι εμπλεκόμενοι ανασαίνουν και πάλλονται από κοινού. Σχέσεις που δεν τελειώνουν. Σχέσεις που συνεχίζουν να υπάρχουν εντός αλλά και εκτός τού κοινωνικά καθιερωμένου ή του βιολογικά ορισμένου χρόνου. Σχέσεις που υπεισέρχονται, διασπείρονται, γεννούν και απλώνονται χωρίς πέρας. Και όσοι υπήρξαμε φίλοι του, μαθητές του και συνοδοιπόροι του νιώθουμε τυχεροί που βιώνουμε αυτές τις χωρίς πέρας σχέσεις. Στη ζωή και στη φωτογραφία. Εις το διηνεκές.
© Nikos Andrikopoulos, Italy
.