Όταν φεύγει
Αφήνει πίσω μόνο μια φωτογραφία σωσμένη, ολόσωμη συνήθως, ή το τόρσο,
Κατά προτίμησιν θολή
Ή με γυρτό το κεφάλι,
μαλλιά στο πρόσωπο,
σε υπερβολικό προφίλ
ή απρόσωπη σαν τις αναπαραστάσεις του Μωάμεθ
……………………………………………σε πλεκτά κυλίμια,
ώστε την διάρκεια να πλαταίνει η σκέψη που έζησες μαζί
αλλάζοντας κατά βούληση χαρακτηριστικά,
προσάπτοντας άχρονες ηλικίες στις πιθανότητες
κι ακόμη ντύνοντας μ’ένα κορμί
πρόσωπα από παιδικά πάζλ
εντυπώσεις μεσημέρι αβέβαιες κάτω από καλοκαιρινό παράθυρο
σκέψεις βράδυ ακατανίκητες για θεότητα
κι ύστερα την παράλληλη, καλύτερη ζωή
του πώς θα ήταν αν
είχε η φωτό κάποια δυναμική, μία συνέχεια,
έναν κάπως πιο πειστικό συνδυασμό από μνήμες.
~Από το βιβλίο Φαγιούμ, Εκδόσεις Μανδραγόρας, 2010
.