Εν αντιθέσει με τον Victor Burgin, ο Christian Metz το 1985 στο κείμενό του “Photography and Fetish” εστιάζει στη σχέση ανάμεσα στις υλικές λειτουργίες της φωτογραφίας και στο φετίχ, αντιλαμβανόμενος όμως κυρίως το δεύτερο ως μια συνθήκη υπεράσπισης απέναντι στο θάνατο, και όχι ως μια κατάσταση κάποιας εκτοπισμένης ικανοποίησης. Το φετίχ, όπως και η φωτογραφία,…
Six Young Men The celluloid of a photograph holds them well – Six young men, familiar to their friends. Four decades that have faded and ochre-tinged This photograph have not wrinkled the faces or the hands. Though their cocked hats are not now fashionable, Their shoes shine. One imparts an intimate smile, One chews a…
Στο Burning with Desire: The Conception of Photography, το οποίο εκδόθηκε το 1997 από τον εκδοτικό του M.I.T., ο Geoffrey Batchen καταπιάνεται με τις αντιτιθέμενες θεωρητικές τάσεις που σχετίζονται με τη φωτογραφία, και οι οποίες έχουν αρχίσει να αναδύονται στο διάλογο από τη δεκαετία του 1960 και μετά, υποστηρίζοντας συμπερασματικά πως δεν είναι τελικά και…
Στη σχέση ανάμεσα στη φωτογραφία και στο αναφερόμενο επικεντρώνεται ο ιστορικός και φωτογράφος Joel Snyder στο “Picturing Vision”, κείμενο στο οποίο προσπαθεί να απομυθοποιήσει την αντίληψη ότι η φωτογραφία αναπαράγει «μια φυσική ή προνομιακή σχέση ανάμεσα στην εικόνα και στον κόσμο» και παράλληλα απορρίπτει την ιδέα ότι πρόκειται για μια «συνθήκη εικονογραφικής σημασίας».[1] Ο Snyder…
«Εκείνοι που γνωρίζουν να διαβάζουν σωστά το τοπίο έχουν στην κατοχή τους το πλουσιότερο ιστορικό αρχείο»[1] . H έννοια του τοπίου Η φύση περιέβαλλε ανέκαθεν τον άνθρωπο χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο άνθρωπος κατείχε ανέκαθεν υποχρεωτικά και την έννοια του τοπίου. Οι πρώιμοι αγροτικοί πληθυσμοί δεν ατένιζαν τη φύση ως τοπίο. Ζούσαν μέσα σε…
Δημοσιεύουμε ένα κείμενο διάλεξης του Δημήτρη Γκινοσάτη που παρουσιάστηκε υπό διαφορετικό τίτλο («Επιστροφή στο πλατωνικό σπήλαιο») στο πλαίσιο διεθνούς συνεδρίου με θέμα: Πόλη και Κινηματογράφος – Χώροι Προβολής, Χώροι Αστεακοί (Ville et Cinéma – Espaces de Projection, Espaces Urbains), το οποίο διοργανώθηκε από το Πανεπιστήμιο Paris III-Sorbonne Nouvelle, το ίδρυμα Fondation Maison des Sciences de…
Στο ερώτημα εάν υπάρχουν κανόνες για να ορίσουμε την καλή φωτογραφία − με αυτό εννοούμε εδώ τη δημιουργική πλευρά του μέσου και όχι την επαγγελματική − μπορούμε να απαντήσουμε με βεβαιότητα πως οι κανόνες υπάρχουν αλλά αυτοί μεταβάλλονται με την πάροδο των ιστορικών εποχών. Κάθε εποχή παράγει τις δικές της αντανακλάσεις στο πεδίο της τέχνης…
«Εκεί που είναι τα πράγματα, δεν φαίνονται. Εκεί που φαίνονται δεν είναι» de Bovelles Κοιτάζω, κατά καιρούς, παλιές ασπρόμαυρες οικογενειακές φωτογραφίες. Και τι βλέπω, άραγε; Αναρωτιέμαι τι βλέπω, ενώ φαίνεται, είναι προφανές: στιγμές προσώπων και σωμάτων, στιγμές δωματίων και ενδυμάτων, στιγμές τοπίων αστικών ή εξοχικών. Στιγμές – εικόνες που δεν βεβαιώνουν για τίποτα, ούτε καν…
Σε αντίθεση με πολλούς θεωρητικούς, οι οποίοι ασχολήθηκαν με τη φωτογραφία από τη δεκαετία του 1980 έως και σήμερα, η Rosalind Krauss καταπιάνεται με τον αναφορικό[1] χαρακτήρα της εικόνας. Ο όρος ενδείκτης (index)[2] ο οποίος εμφανίζεται συχνά στα κείμενα της Krauss, υποδηλώνει ουσιαστικά τη συγγένεια της θεωρητικής της προσέγγισης με αυτή της Σημειωτικής ανάλυσης και…
Ο Walter Benjamin στο έργο του με τον τίτλο: Το έργο τέχνης την εποχή της δυνατότητας τεχνικής αναπαραγωγής του,[1] το οποίο ολοκλήρωσε το 1936, και ενώ ο κόσμος βρισκόταν κάτω από τη σκιά της ναζιστικής απειλής, υποστηρίζει μέσα από μια καθαρά μαρξιστική ανάλυση ότι η φωτογραφία, εξαιτίας της ίδιας της τής φύσης, δύναται να εξαλείψει…