«Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές» | Δ΄ Μέρος

Διαχέοντας την κρίση σε ολόκληρη την πόλη Στέκουν, λοιπόν, αυτές οι ακραίες μορφές της διαχυμένης πόλης απλά μοναχικές, σαν αντιδιαμετρικά σκιάχτρα από μπετό; Σαν ακραία παραδείγματα του ιστού της; Σαν ένα κακό πείραμα για το οποίο η υπόλοιπη πόλη δεν είναι περήφανη, αλλά ούτε θα αγχωθεί; Όχι βέβαια, όπως είπαμε και εισαγωγικά, η πόλη που…

«Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές» | Γ΄ Μέρος

Οι αναπαραστάσεις της εξορίας Τί σκέφτονται οι άνθρωποι αυτών των τόπων; Τί επιλέγουν να αναδείξουν άραγε οι φωτογράφοι μας; Ένα αργόσυρτο βλέμμα πάνω από μια γέφυρα, όπου χιλιάδες άνθρωποι διανύουν δεκάδες χιλιάδες ρευστά χιλιόμετρα∙ η μάταιη ικανοποίηση για ένα φτιαγμένο αμάξι που τρέχει πάνω σε χωματόδρομους∙ μια άδεια προβλήτα με φανταστικούς ταξιδιώτες μπροστά της, εκεί…

«Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές» | Β΄ Μέρος

Πού τελειώνει η πόλη; Οι αυτόματοι συνειρμοί που γεννά μια φωτογραφία δε θα μας επιτρέψουν από εδώ και πέρα να ξεχάσουμε παρόμοια βίωματά μας. Όμως, μαζί με αυτό, θα μας βοηθήσουν να πάμε και παραπέρα. Έτσι, περνάμε τώρα στην ερμηνεία αυτού που έχει απαθανατιστεί. Οι φωτογραφίες αυτές μάς βοηθούν να σχηματίσουμε μια θεωρία για το…

«Εδώ οι μέρες ταξιδεύουν σαν χελώνες νεκρές» | Α΄ Μέρος

Εισαγωγή | του Γιάννη Καρπούζη Θυμάμαι ξεκίνησα να δουλεύω συγκροτημένα πάνω στη θεματολογία των ορίων της πόλης πίσω στην αρχή καπιταλιστικής κρίσης, την άνοιξη του 2010, με σκοπό τη δημιουργία μίας βίντεο-εγκατάστασης για το μεταπτυχιακό μου στη σχολή καλών τεχνών. Μέχρι το καλοκαίρι επισκέφτηκα πολλές φορές τα ακραία προάστια της Αθήνας, το “υπόλοιπο Αττικής” αλλά…